มาเที่ยวภูกระดึงกันต่อจากเที่ยวภูกระดึงตอนที่ 3 ครับ 555+ ลืมไปเลยว่าจะอัพตอนเที่ยวผานกแอ่นในยามเช้า วันนี้ได้ฤกษ์เสียที หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการปั่นจักรยานไปผาหล่มสักเมื่อวาน กลับที่พักนอนตื่นมาตอนตี 4 ซึ่งทางเจ้าหน้าที่อุทยานเค้าจะเรียกรวมตัวกัน เพื่อที่จะเดินไปยังผานกแอ่นแบบเป็นกลุ่ม เพราะใครที่ยังไม่เคยไปนั้นอาจจะหลงทางได้ ด้วยทางที่มืดสนิทและอาจจะได้รับอันตรายจากช้างป่าได้ครับ เมื่อพร้อมก็ออกเดินทางมายังผานกแอ่นแบบเป็นกลุ่ม ใช้เวลาเดินไปประมาณ 20-30 นาทีครับ ด้วยระยะทางประมาณ 1.6 กิโลเมตรครับ
เมื่อเดินมาถึงก็ตั้งขาตั้งกล้องแล้วก็รีบถ่ายรูปเลย เพราะหากช้าคนที่มารอดูพระอาทิตย์ขึ้นนั้น จะมาอยู่ด้านหน้าผา ซึ่งจะบังวิวตามรูปที่เห็นด้านบนอ่ะครับ
เปลี่ยนไปถ่ายด้านขวาของผานกแอ่นครับ คนยังไม่ค่อยเดินมากัน
วิวนี้ใช้ได้เลย มุมมหาชน
รอพระอาทิตย์ขึ้น อากาศดีมากๆ
เปลี่ยนกลับมาถ่ายมุมเดิมครับ
มุมนี้ เดินมาด้านซ้ายของผานกแอ่น คนไม่เยอะ วิวสวยใช้ได้เลย
ยืนรอจนฟ้าสว่างหมดแล้ว อากาศเย็นสบาย
ถ่ายกับป้าย เดี๋ยวไม่มีหลักฐานยืนยันว่ามาแล้ว
หลังจากนั้นก็เดินทางกลับมายังที่พักครับ อาบน้ำแต่งตัวเก็บเต๊นท์ และเก็บของสัมภาระมาวางไว้ที่ลานกว้างเพื่อติดต่อจ้างลูกหาบหาบของลงไปด้านล่างครับ เมื่อจัดการเรื่องสัมภาระและคืนที่นอนเสร็จแล้ว ก็มากินข้าวมื้อสุดท้ายบนภูกระดึงกัน โดยตั้งแต่วันมายันวันกลับ ผมกินอยู่ร้านเดียวนั่นคือ ร้านเจ๊ดวงครับ แกเป็นกันเองมาก คุยถูกคอ ทำกับข้าวรวดเร็วและอร่อยใช้ได้เลย (โปรโมทให้เจ๊แกเลย 55+) ครั้งหน้าคงได้มีโอกาสได้แวะมากินข้าวฝีมือเจ๊อีก นี่ครับเจ๊ดวง แวะมาอุดหนุนแกได้ เซ็กซี่ ขี้เล่น เป็นกันเองจ้า
หลังจากนั้นก็เข้าห้องน้ำ ทำภารกิจส่วนตัว ตรวจสอบข้าวของให้แน่ใจ และถ่ายรูปกับป้ายอีกรอบ เป็นอันเสร็จสิ้นการเที่ยวบนภูกระดึงครับผม จากนี้ไปคือการเดินลงไปด้านล่าง
การเดินลงภูกระดึงนั้น จะว่าไปมันก็ง่ายกว่าตอนเดินขึ้นเยอะ แต่ที่หลายๆ คนจะต้องเจอก็คือ ความเจ็บจากการเดินลงเพราะเล็บเท้าจะขบกับรองเท้า ทำให้เจ็บกว่าตอนเดินขึ้น แต่ก็ค่อยๆเดินลง เราจะเดินสวนกับคนที่เดินขึ้นมา มองเค้าด้วยสีหน้า 555 เดี๋ยวรู้สึกๆ เดินไปเรื่อยๆครับ ขาลงผมใช้เวลาแค่ 2 ชั่วโมงกว่าๆ เอง เดินไปรอเพื่อนไป พักตามจุดต่างๆ เหมือนเดิม เมื่อมาถึงด้านล่างก็อาบน้ำอาบท่า นั่งพักสักแปปก็ออกเดินทางกลับกันครับ สิ้นสุดทริปภูกระดึง 3 วัน 2 คืนโดยสมบูรณ์
การมาเที่ยวภูกระดึง ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังงัย แต่สำหรับผมนั้นรู้สึกชอบมากๆ ผมชอบการเดินป่าโดยส่วนตัวอยู่แล้ว การได้เดินไป พักไป ดูธรรมชาติไป มันทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น สเน่ห์ของที่นี่ มันอยู่ที่การเดินขึ้นและเดินเที่ยวจริงๆ ได้หัวเราะท้องแข็งเพราะขำเพื่อน ได้เหนื่อยแทบขาดใจเพราะเมื่อไรมันจะถึงซะที ได้ปวดขา ปวดแขน ปวดเมื่อยไปหมด ได้กินของร้อนๆ อร่อยๆด้านบน ทุกๆอย่างมันคือสเน่ห์ของภูกระดึงจริงๆ
และปี 2557 นี้ ผมคิดว่าจะกลับไปที่นี่อีกรอบ แต่ยังหาพรรคพวกในการเดินทางไม่ได้เลย เพราะอีก 3 คนที่มาด้วยกัน มันบอกไม่เอาอีกแล้ว 555+ หากได้มีโอกาสมาอีกรอบ คราวนี้จะเอาให้คุ้มกว่าเดิม ต้องไปในที่ที่ไม่ได้ไปให้ได้ แล้วเจอกันครับ ภูกระดึง 2557
บทความโดย TsupamaN
Comments